11 września 2025 r. Trybunał Sprawiedliwości UE zajmuje się WIBORem!

Już w najbliższy czwartek – 11 września 2025 r. – Rzecznik Generalny TSUE wyda opinię w sprawie C-471/24 dotyczącej złotowych kredytów hipotecznych ze zmiennym oprocentowaniem opartym na WIBOR-ze. Trzeba zaznaczyć, że to pierwsza „wiborowa” sprawa skierowana do Luksemburga. Z tego powodu rozstrzygnięcie na poziomie unijnym może być przełomowe dla tysięcy „złotówkowiczów”, którzy najczęściej nie mieli świadomości, jak faktycznie działa ten wskaźnik.

O co polski sąd pyta TSUE?

Przypomnijmy, że Sąd Okręgowy w Częstochowie skierował do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej cztery pytania prejudycjalne:

Czy można badać postanowienia umów dotyczące zmiennego oprocentowania opartego na wskaźniku referencyjnym WIBOR?

Czy banki zapewniły konsumentom przejrzystą informację o ryzyku związanym z wykorzystaniem WIBORu?

Czy brak tej informacji może oznaczać, że klauzula jest nieuczciwa i nadaje się do podważenia przed sądem?

Co się stanie z umową kredytu (pożyczki), jeśli WIBOR zostanie uznany za abuzywny? Czy oprocentowanie ograniczy się do marży banku, czy też powoduje to nieważność całej umowy?

Dlaczego kredytobiorcy PLN czekają na rozstrzygnięcie TSUE?

Masowe pozwy – prokonsumenckie stanowisko TSUE otworzy konsumentom drogę do skutecznego pozwania banku i dochodzenia zwrotu nadpłaconych kwot.

W tym momencie sygnalizuje się dwie możliwe ścieżki:

- „Margin-only” – kredyt staje się oprocentowany tylko marżą banku, co powoduje obniżenie miesięcznych rat i wyeliminowanie ryzyka zmiennej stopy procentowej;
- Nieważność umowy – prowadzi do konieczności zwrotu tego, co klient wpłacił ponad kapitał kredytu (wszystkich rat w części odsetkowej, a potencjalnie również kosztów okołokredytowych, takich jak prowizje i składki ubezpieczeniowe).

Już teraz zapadają w Polsce wyroki korzystne dla posiadaczy kredytów złotowych, także przedsiębiorców!

Kontekst

WIBOR od dawna jest krytykowany jako nietransparentny i podatny na manipulacje. Opiera się on bowiem na deklaracjach banków, a nie na realnie przeprowadzanych transakcjach na rynku międzybankowym.

Sektor bankowy i KNF bronią prawidłowości ustalania i rynkowości wskaźnika WIBOR, ale równocześnie trwają prace nad zastąpieniem go wskaźnikiem WIRF.

Eksperci porównują sprawę do przełomowego rozstrzygnięcia w obszarze kredytów frankowych (sprawa Dziubak).

Jeśli opinia Rzecznika będzie prokonsumencka, można z dużym prawdopodobieństwem oczekiwać podobnego wyroku TSUE jeszcze w tym roku lub na początku 2026 r. To z kolei może oznaczać początek końca WIBOR-u w umowach kredytowych. Dowiemy się już wkrótce.